کد مطلب:34033 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:113
مترجم درباره ی سبك این ترجمه چنین نوشته است، «از ترجمه ی سخنان آن مولا، هر چند به طرز نارسا، بی نیاز نیستیم. و امید است كه در ترجمه های مكرر از طرف صاحبنظران و ارباب قلم هر روز اثری رساتر و گویاتر و زیباتر پدید آید و انوار آن افكار را بیشتر بر آینه ی دلها بتاباند. چون غرض از ترجمه آن است كه عبارات اصل یا حفظ معنای دقیق و شیوه ی نگارش حفظ و جمال سخن متن، آن سان به ترجمه نقل شود كه خواننده، منظور را دریابد و از سبك نویسنده نیز بی خبر نماند. پس تبدیل آن دسته از كلمات عربی كه در طول قرنها و معنایی خاص در اذهان ما جای گرفته و در حقیقت فارسی گردیده است و از حیث قاعده ی دستوری نیز تابع زبان فارسی است و در عربی هم به معنایی كه در فارسی از آن مراد است به كار نمی رود، یا در فارسی معادل دقیق ندارد یا معادل آن نازیبا و بد آهنگ و نامانوس است و شاید به همین علت از بازار زبان رانده شده باشد، به كلمه های فارسی ضروری نیست كه این قبیل كلمات نه تنها به زبان فارسی زیانی نمی رساند، كه آن را توانگر می سازد. بخصوص كلمات خاص مولا كه قرنهاست در ذهن ما جای گرفته و همنفس جان ما شده است.»[2]. نمونه ی ترجمه (و من كتاب له علیه السلام الی عبدالله بن العباس) «اما عبد فانك لست بسابق اجلك و لامرزوق ما لیس لك و اعل بان الدهر یومان: یوم لكو یوم علیك. و ان الدنیا دار دول. فما كان منها لك اتاك علی ضعفك و ما كان منها علیك لم تدفعه بقوتك.»[3]. [صفحه 360] (نامه ی امام (ع) به عبدالله بن عباس) اما بعد،همانا كه بر مرگ خویش پیشی نویی و از روزی ننهاده نصیب بر نگیری.بدان كه روزگار دو روز است، روزی كه در آن سود یابی و روزی كه در آن زیان بینی. دنیا سرای نوبت است و دولت آن دست به دست می گردد. اگر از دنیا سودی نصیب و باشد، با همه ی ناتوانی كه داشته باشی آن سود به تو می رسد اگر زیانی، با همه ی تودنایی برتافتن آن نتوانی.[4].
ترجمه ی اسدالله مبشری، درگذشته به سال 1369 شمسی. این اثر ترجمه ای روان و سلیس از نهج البلاغه است كه از روی نسخه ی صبحی صالح با توجه به سایر نسخه های معتبر ترجمه شده است.[1].
صفحه 360.